Laatste twee weken Peru

Lieve allemaal,

Colombia en Ecuador vond ik bij aankomst meteen geweldig. Bij Peru moest dat gevoel even groeien. Het uitzicht vanuit de bus van Ecuador naar Lima toe was bij aankomst in Peru erg monotoom: heel veel zand, zandduinen en af en toe kleine dorpjes tussen al het zand. Soms zagen we in de verte al bergen liggen. Het eerste contact met Lima was ook niet erg uitnodigend. We hadden al gelezen dat het overvallen van taxi's het "ding" van Lima was en onze eerste taxichauffeur zat in een ingebouwde ijzeren kooi. Gelukkig bleek het enige nare aan het ritje de file te zijn. Lima is de hoofdstad van Peru en heeft tegen de 9 miljoen inwoners.Het ligt aan de kust en mede daardoor hangt er vrijwel altijd mist. Het regent er bijna nooit en hoewel het winter is, was het ongeveer elke dag 20C. Na een busrit van 28 uur was het erg lekker om weer te kunnen rondlopen en een nacht in een echt bed te slapen. Na te hebben genoten van een grote stad (goede koffie en engelstalige tijdschriften) gingen we de oude binnenstad in om deze te bekijken. Vooral de rondleiding door het Convento de San Fransisco was erg mooi! De bibliotheek is erg oud en nog altijd goed gevuld. In de catacombe onder het klooster lagen ontelbaar veel menselijke botten. Na een dagje te hebben rondgelopen, dachten we de hooogtepunten van Lima wel gezien te hebben. Doordat Julie en ik beiden weinig tijd in Peru overhadden en ik nog terug zou gaan naar Lima, besloten we die avond de stad weer te verlaten. We gingen naar Pisco, wat een goede uitvalsbasis voor de boottour naar Isla de Ballista zou zijn. Dit eiland wordt in de volksmond "poor man Galapagos" genoemd vanwege de vele diersoorten die er te vinden zijn. We werden om 7 uur 's ochtends opgehaald om naar de haven gebracht te worden waar we vervolgens ruim een half uur moesten wachten om te horen of de boot wel of niet zou vertrekken. Wij wisten (natuurlijk) niet dat er een mogelijkheid was dat de boot niet zou vertrekken. Na 1,5 uur wachten bleek de boot vanwege het weer niet te gaan, al 5 dagen niet te gaan en de volgende 2 dagen ook niet te gaan... Een beetje teleurgesteld stapten we op de bus naar Huacachina. Dat is een klein dorpje met een schattig meertje dat tussen gigantische zandduinen ligt. Daar bleek mijn lichaam het al dagen achtereen in bussen zitten toch zwaarder te vinden dan ik dacht, moesten we langer blijven dan gepland om bij te komen. Helaas betekende dat wel dat ik minder van Peru zou kunnen zien. Gelukkig bleef Julie ook langer en konden we als afsluiting van onze reis samen een middag sandboarden. Daarbij ga je met een groep in een buggy de duinen in scheuren, hoge duinen oprijden en weer net zo hard naar beneden. Bij hoge duinen stopten we en gingen we op een sandboard naar beneden. Mensen die goed konden snowboarden, kregen speciale boards en konden staand naar beneden. De rest van ons lagen op het board met ons hoofd naar voren en sjeesden zo naar beneden. Zowel het rondrijden in de buggy als het sandboarden waren supertof om te doen! Na een mooie zonsondergang werden we weer terug gereden naar het dorp. De dag na het sandboarden was het toch echt tijd om afscheid te nemen van Julie. Doordat we vaker afscheid genomen hadden en elkaar later weer opzochten, leek het afscheid nu weer tijdelijk. En gelukkig heeft ze beloofd me volgend jaar in Amsterdam te komen opzoeken. Maar na al die tijd samen was het toch raar om te weten dat we elkaar zo'n tijd niet zullen zien!

Die avond nam ik een nachtbus naar Cusco. Deze stad ligt op 3400m hoogte midden in het Andesgebergte. Zowel de Andes als de stad bleken supermooi en zo begon ik Peru toch nog leuk te vinden! Cusco is enorm toeristisch omdat alle tours naar het bekende Machu Picchu hier vandaan vertrekken. Na een paar dagen wennen aan de hoogte en rond te lopen in de stad, begon ook mijn Machu Picchu jungletour hier. De eerste ochtend begon vroeg. De groep bleek uit 6 anderen en een Peruviaanse gids te bestaan: 2 Argentijnse jongens; een Duitse, Amerikaanse en een Amerikaanse moeder en dochter. We reden dwars door het Andesgebergte naar een parkeerplaats op 4300m hoogte. Daar kregen we allemaal bescherming aan: een plastic harnas, kniebeschermers; een helm en oranje hesje. We gingen namelijk op mountainbikes via de snelweg de berg af. Echt veel heb ik niet hoeven fietsen want we gingen flink hard naar beneden! We werden ingehaald door vrachtwagens en bussen die altijd even toeteren als ze spookrijdend door de haarspeldbochten gaan. Na 4 uur waren we zo'n 3000m lager. Het was een topervaring om op deze manier de Andes te zien! Aan het eind van de dag waren we allemaal kapot dus na het eten gingen we op tijd slapen. De dag daarna moesten we een dag lopen. Toen we net waren begonnen, plukte de gids een soort bes waarvan hij het sap op ons gezicht smeerde. Dat zou goed zijn tegen muggenbeten en als zonnebrandcreme werken. Ik denk eerder dat het de bedoeling was dat wij er als een idioot bij liepen dus dat heb ik even bij hem teruggedaan. Al snel kwamen we op een Inca trail terecht. Dit is een orgineel pad dat de Inca's al gebruikten om bij Machu Picchu te komen. Er zijn 8 Incapaden ontdekt die soms lopen van Ecuador naar het zuiden van Peru. Het bekendste Incapad is het pad dat wordt gebruikt voor de Inca trail Machu Picchu tour waarbij je 3 dagen over een Inca trail loopt. Om dit pad te beschermen, heb je een vergunning nodig om hier gebruik van te mogen maken. Doordat er een beperkt aantal vergunningen per dag wordt afgegeven, moet deze tour maanden van tevoren worden geboekt. De jungletour die ik deed, is daarom een goed en populair alternatief. Wel is het leuk om op een stukje Inca pad te lopen. Hoewel het ook wel zwaar was. Denk (weer) aan steile, kleine paadjes waarbij flink geklommen moet worden. Tijdens een pauze werd ons uitleg gegeven over lokaal fruit, zagen we een schattig aapje en konden we ons in lokale klederdracht verkleden. Zo is dat lopen best vol te houden... Ook was het uizicht prachtig! Vooral vanaf het hoogste punt van de tocht. Daarna verlieten we de Inca trail weer. En "what comes up, must come down" dus voor de lunch mochten we weer afdalen. Na een uitgebreide lunch zijn we door een ravijn gelopen. Ook hebben we hier gebruik gemaakt van een provisorisch trek-kabelbaantje. Aan het eind van de dag kwamen we aan bij termale baden. Heerlijk ontspannen na een dagje lopen! En ook geweldig met uizicht op de bergen. Op de derde dag van de tour zijn we naar treinrails gereden waar we werden afgezet. Vervolgens hebben we langs en over de treinrails gelopen. Halverwege bleek deze nog in gebruik te zijn. Aan het eind van de dag kwamen we aan in Aguas Calientes, een heel toeristisch dorpje vlakbij Machu Picchu. Onze gids verliet ons daar voor een andere tour. Hij had voor de twee uur durende tour van de dag daarna een lokale gids geregeld. Die dag was het eindelijk tijd om Machu Picchu te bezoeken! We begonnen om half 5 met lopen vanaf Aguas Calientes. Om 5 uur stonden we met honderden backpackers in de rij voor de ingang van Machu Picchu om vervolgens 2000 treden en 500 meter te stijgen. Doordat het enorm mistig was, kon je niet zien hoe ver je gevorderd bent. Toen ik na 1,5 uur klimmen eindelijk boven was, was ik vrij gedesillusioneerd dat we door de mist niets konden zien. Ook bleek de gids van die dag zo slecht Engels te spreken waardoor ik niks van zijn uitleg heb meegekregen. Erg zonde! En toen viel Machu Picchu in eerste instantie stiekem een beetje tegen... De plek is altijd zo gehypt. En mij was in het verleden verteld dat de wandeling erheen bijna een religieuze ervaring is. Ik vond dat lastig zo te voelen terwijl we daar met z´n 100en liepen... Dan waren we wel verwend in Colombia bij Ciudad Perdida waar we alleen met onze groep stonden. Gelukkig trok de mist op toen de zon opkwam en kwam in de plaats daarvan een strakblauwe lucht en konden we toen genieten van een prachtig uitzicht. Machu Picchu is een oude Inca stad uit de 15e eeuw. Men is er nog niet over uit wat de functie geweest is. Vanwege de hoge plaats in de bergen, wordt gedacht dat het een buitenverblijf voor koningen was. De stad is verlaten tijdens de Spaanse bezetting en de Spanjaarden hebben het nooit gevonden. Vandaar dat het nog grotendeels intact was toen de stad werd herontdekt in 1911 door de historicus Hiram Bingham. Vanwege de mooie ruïne en perfecte ligging tussen de bergen, is het in 1983 opgenomen op de Unesco wereld erfgoed lijst. Ook is het tot 1 van de 7 moderne wereldwonderen uitgeroepen. De bergen Huayna Picchu (betekent jonge berg in de plaatselijke taal Quechua) en Machu Picchu (oude berg) omringen de stad en kunnen beklommen worden voor mooie uitzichten. Hiervoor moet wel ruim van tevoren een ticket gekocht worden om de stroom mensen aan te kunnen. Machu Picchu wordt dagelijks bezocht door zo'n 3000 bezoekers. De angst is dat de stad, die gebouwd is voor zo'n 750 mensen, dit niet aankan. Toen ik later op de middag rondliep in de stad, besefte ik eindelijk hoe bijzonder het wel niet is om daar rond te lopen. Ook zag ik toen pas hoe mooi en hoe mooi bewaard gebleven Machu Picchu is. Ondanks de initiële teleurstelling was het echt een ervaring om nooit te vergeten! Aan het eind van de dag nam ik de trein terug naar Cusco. Daar had ik nog 1,5 dag om souvenirs te kopen, rond te kijken en naar het Inca museum te gaan. Toen was het toch echt tijd voor mijn laatste busrit naar Lima. Gelukkig duurde die 21 uur zodat ik even goed afscheid kon nemen :-)

In Lima was ik uitgenodigd om mijn laatste nacht in Zuid-Amerika bij mijn oom Jeroen in een 5-sterren hotel te blijven slapen. Jeroen was heel toevallig in Lima voor zijn werk bij KLM. Toen ik in Lima aankwam, zat hij nog in de lucht. Toen de taxi bij het hotel aankwam, moest ik erg lachen: het was totaal anders dan de hostels die ik de laatste paar maanden aan gewend was geraakt! Hoewel ik een schoon shirt aan had getrokken en mijn tanden had gepoetst in het toilet van het busstation, viel ik natuurlijk gigantisch uit de toon met mijn grote backpack in een keurig 5-sterren hotel! Na mijn tassen bij de conciërge te hebben gedumpt, ben ik nog even de stad ingegaan. Ik heb onder andere nog de Pre-Inca tempel Huaca Pucllana bezocht. Deze tempel is afkomstig uit de 2e tot 5e eeuw na Christus en werd gebruikt voor ceremonies. Hij staat midden in een wijk in Lima. De Huaca Pucllana is gemaakt uit klei. Doordat het nooit regent in Lima, gaat het niet kapot. Tijdens de aardbeving in Lima in 2007 die een 8 mat op de schaal van Richter, zijn de gerestaureerde gedeelte van de piramidevormige tempel ingestort. De orginele stukken bleven overeind vanwege de ingenieuze bouwwijze. Ook zijn er graven gevonden in de tempel. Als een man overleed, werden zijn vrouw en kinderen vermoord, zodat ze samen begraven konden worden.

Aan het eind van de dag, had ik met mijn oom afgesproken. Superleuk om hem daar te zien! Die avond hebben we met een collega van hem lekker gegeten en gedronken in de stad. Na een nacht in een heerlijk luxe bed en een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet, hebben we nog een gezellige dag aan de zee doorgebracht. Een hele fijne bonte avond en dag! Aan het eind van de dag moest ik naar het vliegtuig. Van Lima naar Madrid heb ik mijn Spaans nog een laatste keer kunnen oefenen met een Peruviaanse scholiere. En toen zaten mijn 3 maanden erop en stond ik weer op Nederlandse bodem...

Ik heb een geweldige drie maanden gehad en had geen minuut en geen ervaring willen missen! Ik heb geweldige dingen gezien en gedaan; hele leuke mensen ontmoet en vrienden gemaakt voor het leven. Het was geweldig om deze 3 ontzettend mooie landen wat beter te leren kennen en een kijkje te nemen in de gebruiken van dit andere continent. Colombia is zo'n mooi, groot en divers land! Het was erg leuk om het te zien voordat het echt toeristisch geworden is. Ik ben benieuwd hoe het zich de komende jaren zal ontwikkelen. Ecuador was ook enorm divers maar juist lekker klein waardoor je niet eindeloos in bussen hoefde te zitten. Hoewel aan de ene kant het toerisme duidelijk langer aanwezig is en men daar flink mee bezig is, lijkt het land wel zijn karakter te hebben behouden. Men ziet er over het algemeen 'inheemser" uit dan de andere twee landen en heeft ook vaker traditionele klederdracht aan, ook in niet toeristische gebieden. Vooral het Andesgebied vond ik prachtig! In Peru zijn de inwoners net zo donker als in Ecuador maar door de moderne kleding zien ze er een stuk Westerser uit. Aan de ene kant spreken superveel mensen hier Engels; aan de andere kant spreekt men ook vaker nog traditionele talen als Quechua. Hoewel het land enorm is en ik veel te weinig tijd heb genomen om het land goed te leren kennen, kan ik wel zien dat het veel te bieden heeft. Vooral het Andesgebied vond ik erg mooi en natuurlijk alle historie met Inca plekken. Kortom, drie geweldige landen! Hoewel ik niets had willen missen van mijn reis, was het zo ook goed en was ik blij om weer naar huis te gaan. Het is heerlijk om al mijn familie en vrienden weer te zien; andere kleding te kunnen te dragen dan die uit mijn backpack; een eigen kamer te hebben; altijd een warme douche te kunnen nemen; wc-papier te mogen doorspoelen; lekker te kunnen eten en niet meer zo op te vallen. Maar dat ik ooit nog terugga naar Zuid-Amerika staat voor mij vast!

Bedankt voor het volgen van mij en mijn reis, jullie leuke reacties en het lezen van de (veel te) lange verhalen! Liefs Lieke